Klinika

Nabu · Wysłany: Wto 0:14, 12 Mar 2013 Temat postu:

Wciąż ją mierzył wzrokiem jednocześnie nie pozwalając jej na to samo. Skutecznie ukrywał twarz. Jak i swoje zamiary, zakodowane w spojrzeniu. Jeszcze się wstrzymywał do czasu, aż mógł się upewnić co do prawdomówności anielicy. A raczej upadłej. Dopiero po dłuższym czasie podał rękę. Dalej nie był pewien w stu procentach.
Bo nikt nigdy nie może być pewien.

Ame · Wysłany: Wto 0:16, 12 Mar 2013 Temat postu:

Wokół moich dłoni, jak i w oczach pojawiła się błękitna aura...
Zaczęłam go leczyć i... Wyleczyłam z tamtego poparzenia, które stworzyłam.
- Siebie nie mogę. - Dodałam na wyjaśnienie.

Nabu · Wysłany: Wto 0:19, 12 Mar 2013 Temat postu:

- Wielu magów posługujących się magią leczniczą nie może leczyć siebie. - przyznał, jednak wciąż ostro.
Po tym jednak poczuł się nieco lepiej, niż wcześniej. Możliwe, że przy okazji wyleczyła również jakąś wcześniejszą, aczkolwiek niedawną ranę.
- Więc co planujesz? - zapytał po chwili zastanowienia.
Dalej ten sam brak wyrazu...
- Od Morgany miałem okazję usłyszeć o zniszczeniu despoty. - uśmiechnął się tajemniczo.

Ame · Wysłany: Wto 0:21, 12 Mar 2013 Temat postu:

- Możliwe że i to przy okazji. - Odparłam całkiem spokojnie. Może było w tym nawet nieco ironii. - Ale anioł upada dla buntu... - Chwila przerwy, odwróciłam się. Zamachałam niespokojnie skrzydłami. - Albo dla człowieka, Talonie. Dla człowieka... - Dodałam tajemniczo...

Nabu · Wysłany: Wto 0:24, 12 Mar 2013 Temat postu:

Wojownik stojący za nim zaraz to podłapał i odwróciwszy się, zaśmiał cichutko, pod nosem. Talon również to zrozumiał. Ale niewiele go to obeszło. Praktycznie nic, jakby te słowa nie padły lub nie była mowa o nim.
- Jednak który anioł byłby taki głupi, aby stracić swoją świetność dla jednego, marnego człowieka, który prędzej czy później zginie? - odpowiedział.
Możliwe, że urażenie jej miał nawet na myśli. To przynajmniej można było wywnioskować z lekko sarkastycznego, aczkolwiek groźnego tonu wypowiedzi.

Ame · Wysłany: Wto 0:27, 12 Mar 2013 Temat postu:

- Może dlatego, że anioły Runeterry także są śmiertelne? Mimo iż Kayle skrzętnie to ukrywa. - Odparłam cicho, spuszczając głowę. - Może i żyją dłużej... Ale umierają. - Westchnęłam ciężko i... Zaryzykowałam. Wtuliłam się w plecy Talona.

Nabu · Wysłany: Wto 0:32, 12 Mar 2013 Temat postu:

- Jednak ile wy żyjecie? Tysiąc? Dwa tysiące? Milion lat? - rzucił, nim się w niego wtuliła.
Zaś, gdy to nastąpiło, zaraz ją odtrącił. Nie mógł okazywać słabości. Nawet w obecności nic nie znaczącego wojownika. Ha, ha. Zakochać się w bezdusznym wojowniku, a to ci dopiero gratka! Talon dla nikogo się otworzył, może poza swoim mistrzem, Generałem du Couteau. Dlaczego teraz to miałby robić? No właśnie, po co?
Taki związek tylko by go osłabił. Nic poza tym.

Ame · Wysłany: Wto 14:12, 12 Mar 2013 Temat postu:

Zrozumiałam aluzję. I wcale mi się to nie spodobało. Kręgi zrobiły się czerwone, ostrze na nowo zapłonęło...
Jednak nie atakowałam. Sama wyglądałam na przygnębioną.
- W takim razie... - Zaczęłam. Odwróciłam się plecami do Talona, przodem do okna. - Już nie wiem, po co upadałam. - Zakończyłam, podeszłam do okna, złapałam za jego krawędź. - Anioły... Żyjemy po to, by umrzeć. Jak wy. - Już miałam zamiar wylecieć, jednak coś nadal trzymało mnie w środku... Czyżby bezsilność względem ran?
I dlaczego kręgi nagle stały się... Czerwone?

Nabu · Wysłany: Wto 16:27, 12 Mar 2013 Temat postu:

Odwrócił się i uśmiechnął z lekką ironią. Czyli jednak mu się udało. Zaraz ponowił próbę wyjścia sprzed kilku minut. Giermek jeszcze chwilę obserwował poczynania anioła. Dopóki nie odleciała, on się stąd nie ruszał.

Ame · Wysłany: Wto 16:55, 12 Mar 2013 Temat postu:

- Miałam nadzieję służyć Noxus... - Szepnęłam, zanim Talon wyszedł. - Jednak jeśli nie chcecie mojej siły, odejdę. - Dodałam. Moje skrzydła zaczęły jakby... Czernieć? Nie. Przez sekundę jedynie wydawały się czarne. Kręgi także powróciły do błękitnej barwy.

Nabu · Wysłany: Wto 17:04, 12 Mar 2013 Temat postu:

Wojownik westchnął przeciągle. Talon chyba już nie chciał tego słyszeć. Bo nawet się nie cofnął do salki.
- Talona nie przekonasz. - odpowiedział spokojnie młody.

Ame · Wysłany: Wto 17:13, 12 Mar 2013 Temat postu:

- Nie upadłam dla człowieka. - Szepnęłam, jakbym już całkowicie się gubiła...
I nic nie pamiętam...
- Myślałam, że mu schlebię... - Dodałam. Jednak nie miałam zamiaru wylecieć przez okno. - Zawsze można szukać szczęścia gdzie indziej.

Nabu · Wysłany: Wto 17:41, 12 Mar 2013 Temat postu:

Podrapał się po głowie, jakby się namyślał. Ot, takie przyzwyczajenie. Każdy miał jakieś, czyż nie? Jednak zaraz się z nią zgodził. Ten tok myślenia według niego jest prawidłowy.

Ame · Wysłany: Wto 17:47, 12 Mar 2013 Temat postu:

- Powodzenia. - Szepnęłam jeszcze do żołdaka... I zaraz potem wyleciałam przez okno.

/zt

Nabu · Wysłany: Pią 19:41, 15 Mar 2013 Temat postu:

Przyprowadziła ją do kliniki, zostawiła w jednej z salek. Samej poszła po potrzebne rzeczy, aby móc pomóc ze złamanym skrzydłem.
Po kilkunastu minutach przyszła.
- W którym miejscu? - zapytała. Dalej jednak słychać było, że jest smutna...