Dziedziniec

Ame · Wysłany: Pon 23:41, 18 Mar 2013 Temat postu: Dziedziniec

Targi, cechy różnych ludzi i zajęć, ogromny plac... Same centrum ludności Demacii właśnie tutaj się znajdowało...

______________________________________________

Szłam przez dziedziniec miasta ze spuszczona głową...
- Może i Demacia jest inna... - Szepnęłam cicho, westchnęłam, złapałam się ręką za ramie i otoczyłam zdrowym skrzydłem. - Ale to było... Przykre.

Nabu · Wysłany: Wto 11:51, 19 Mar 2013 Temat postu:

Właśnie ktoś biegł. Niewielka blondyneczka, wyglądała na maga. Zmierzała w kierunku bram.
W biegu zapatrzyła się na anielicę, już włączyła "hamulec". Nie widziała, co się dzieje przed nią, więc wpadła na latarnię. "Objęła" ją rękoma, bo nie zdążyła zahamować. Nawet by pewnie nie dała rady, bo znając życie nie utrzymałaby równowagi. Zaraz zjechała po metalowym "drzewie", który "wyrósł" jej na drodze i rozłożyła się na ziemi.
Szybko się pozbierała.
- Anioł! - zawołała, unosząc się na rękach - Co tu robi anioł! - dodała po chwili, nie wierząc.

Ame · Wysłany: Wto 17:05, 19 Mar 2013 Temat postu:

- Spaceruje. - Odparłam całkiem przygnębiona. Zapewne bym teraz odleciała, gdyby nie złamane skrzydło...
Spróbowałam się nim zasłonić... Nie, to nadal bolało.
I, o zgrozo, znowu zaczęło krwawić. Kolejny krążek spadł i gdyby nie fakt, że zdołałam go złapać, pewnie by się stłukł.

Nabu · Wysłany: Wto 17:38, 19 Mar 2013 Temat postu:

- A! Jesteś ranna! - zawołała, po czym podbiegła. Już magia poszła w ruch i rana się zagoiła. Ulżyła trochę w męce, bo złamanie się nieco zagoiło.
- Nie widziałaś może takiego olbrzyma w zbroi? Bo chyba do kogoś zarywa! Wiem to! - zawołała.

Ame · Wysłany: Wto 18:11, 19 Mar 2013 Temat postu:

- To już nieważne. - Odpowiedziałam. To pozwoliło mi na ucieczkę od uporczywej magianki. Natychmiastowo wzbiłam się w powietrze. I stamtąd znowu obserwowałam dziedziniec, latając naokoło..

Nabu · Wysłany: Wto 19:52, 19 Mar 2013 Temat postu:

- Ej, nie ignoruj mnie! - zawołała widząc, że jej zwiała - I po co ja jej pomagałam... - mruknęła ciszej, zakładając ręce na piersi i robiąc z ust dziubek. Nie podobało jej się to, że najpierw jej pomaga, a potem nie dziękuje!
Chociaż takie powiedziane byle jak "dzięki", a nie! Że ucieka bez niczego!

Ame · Wysłany: Wto 19:55, 19 Mar 2013 Temat postu:

Anioł mogący latać bywa nieobliczalny.
Ja jednak tylko latałam nad dziedzińcem, jakby w poszukiwaniu czegoś konkretniejszego, niż panna Luxanna.

Nabu · Wysłany: Wto 20:45, 19 Mar 2013 Temat postu:

Coś przeleciało zaraz koło niej. Sokół. Jeszcze zatoczył kilka kół, obserwując anielicę uważnie. Jakby miała ją poobserwować jako niezidentyfikowany obiekt latający. Albo po prostu niewyjaśnioną anomalię. Wyglądał, jakby miał właściciela. Ale tak, jak zniknął tak nie mógł doprowadzić do niej. Bo po prostu wyparował.

Ame · Wysłany: Wto 21:01, 19 Mar 2013 Temat postu:

Zwróciłam na niego uwagę i także go obserwowałam. Gdy zniknął, nadal krążyłam nad dziedzińcem.

Nabu · Wysłany: Wto 23:30, 19 Mar 2013 Temat postu:

Po pewnym czasie wrócił znowu na niebo. Tym razem pokazał miejsce, gdzie jest jego właścicielka i poleciał obserwować dalej.

Ame · Wysłany: Wto 23:34, 19 Mar 2013 Temat postu:

Zleciałam w tamto miejsce. Jednak (jak to bywa: anioł ma humorki) stanęłam tyłem do owej właścicielki sokoła.
- Dlaczego obserwujesz wolę aniołów? - Zapytałam cicho.

Nabu · Wysłany: Wto 23:48, 19 Mar 2013 Temat postu:

- Obserwuję wszystko, co znajduje się w strefie powietrznej nad Demacią. - oznajmiła spokojnie, dalej obserwując sokoła na niebie. Nie martwiła się, nie bała się. Bo nie widziała w tym niczego strasznego.

Ame · Wysłany: Śro 0:06, 20 Mar 2013 Temat postu:

Nie wyciągałam nawet miecza.
- Słusznie robisz. - Odparłam tylko z zamiarem odejścia.

Nabu · Wysłany: Śro 7:32, 20 Mar 2013 Temat postu:

- Jeszcze się zapytam, mogę? - zaczęła - Mogę chociaż wiedzieć, na czyich usługach jesteś?
Najwyraźniej chciała się upewnić. Zobaczyć, co odpowie. Czy skłamie, czy powie prawdę. Albo nic nie odpowie...

Ame · Wysłany: Śro 15:09, 20 Mar 2013 Temat postu:

- Powiedzmy, że obiecałam pomóc waszemu rycerzowi. - Odpowiedziałam spokojnie. - O ile jesteś stąd. - Dodałam po namyśle. Odwróciłam głowę, po policzku spływała jedna łezka.